De las consequéncias dramaticas d'èsser tibada...

Un còp èra, dins un país pas tant imaginària e londan qu'aquò, i aviá un rainal que li disián FireFox. Era polit coma un sòu amb sa longa coa rossèla e sas aurelhas ponchudas. Son paire, Mozilà, èra un òme famós, fòrça adrech e intelligent. Totes dos èron del vilatge de Logicial-liure-e-a-gratís. Los estajants d'aquel canton s'emplegavan mai que mai a petaçar o construire. Mozilà èra lo mai fòrt dels estajants. Trapava de solucions a totes los problèmas. Pasmens aviá marrit caractèr. D'efièch, acabèt que lo mond lo daissèron de costat, dins un talhièr escur, perdut dins lo campèstre ont bricoletjava sens relambi e sens degun. Pr'aquò, sa solesa balhava pas pus de sens a son trabalh. I aviá pas pus de problèma de solucionar. Mozilà aviá un filh, FireFox, qu'èra tot son contrari. Charrava amb las gens, ajudava e fasiá lo ben a l'entorn d'el, sens jamai demandar res en retorn. El tanben aviá lo biais per petaçar las causas e li agradava tant, que fasiá pas qu'aquò, tot lo sant clame del jorn. Un còp i aviá una pichòta Bediga Negra que demorava dins un autre vilatge, que se sonava Blogger. Son sòmi èra de venir membre de Logicial-liure-e-a-gratís. Pr'aquò las gens de Blogger èran escriveires de paire en filh. Caliá respectar la tradicion e produsir cada setmana una novèla òbra literària. Per los Bloggerencs, los de Logicial-liure-e-a-gratís èran pas qu'una molonada de gavaches sens educacion ni instrucion. La Bediga Negra sabiá qu'èra enebit d'anar a cò dels Logicials liures. Mas un jorn, desesperada per son manca d'inspiracion creatritz e desvorada per la curiositat, decidiguèt de i anar. Aval, tombèt sus mantun estajant del vilatge. Se trufèron de nòstra Bediga, un per un : «  Per qué venes sus nòstra tèrra que siás tròp bedigassà per comprene que qué siágue al Logicial Liure ! » «Te cal dintrar a ton ostal Bedigueta que seràs pas jamai capabla de far nòstre trabalh ! » E que ne sai encara. A mantuna represa, la Bediga Negra manquèt de se descoratjar. A mand de se plorar, contunhèt son camin. Aviá ausit parlar del grand Mozilà qu'èra vengut son modèl. Redoblèt d'esforces e arribèt davant l'ostal de son eròi. Dempuòi la fenèstra del talhèr, la Bediga Negra contemplèt Mozilà. Aquela vision afortiguèt son envetja de venir un Logicial Liure. Pasmens aviá tot a aprene...Subran, un bruch darrièr ela la faguèt sortir de son pantais. Era FireFox que veniá rendre visita a son vièlh paire. La pichòta feda demorèt muda davant la beutat e la gentilhessa del rainal. A-n'aquel moment, Firefox èra en questa d'un aprentit, que los Logicials Liures avián mestièr de transmetre sa conoissença. La Bediga lo preguèt de la causir coma escolana. Es çò que faguèt. Per lo primièr còp, qualqun li daissèt l'escasença de far sas pròvas a la Bediga. Ara qual sap çò qu'es venguda la bloggerenca petosa e nècia ? De que ne sai ieu que veni bauja a trapar una idèia de metre sus mon blòg ... !?

Originas d'aquel espetament de durita : Me preniái lo cap (coma cada setmana) per trapar una idèia d'articles. Eri a me dire entre ieu: « i a pas que de marrida novèla d'aquesta passa : Eleccion e sondatges que van amb, mòrts d'un cinquantenat de mainatges dins un accident rotièr, commemoracion de la mòrt de Cloclò (perdon es pas una marrida nòva)...Caldriá un pauc de tendrum dins aquel mond de brutas ! Puòi, un còp de mai, soi a me dire « Es tras que manhac LO rainal de FireFox ! »...Fariá de companha a ma Bediga tè...Debuta de la fin...