mercredi 4 avril 2012


Jamas t'olvidaré, touyour me quedaràs

D'uòi es ton anniversari. Per aquò te voliái dire tot çò que t'ai jamai dich e mai se legiràs pas aquelas linhas. Escriure aquí, es coma dire al mond, que demoraràs per sempre dins ma vida. Ai franquit la pòrta de ton ostal un estiu de 2008. Dintravas just de l'espital e podiá pas pus te desbrolhar tot solet malgrat ton apartament pichonet. Rai qu'èra estrech, e escur, e vièlh. Mas tu n'èras tant fièr. Es lo patron que te l'aviá pagat, quand prenguèt ta retirada. Dintrèri doncas per lo primièr còp e m'avisèri de suita qu'aviás de besonh de ieu. A-n'aquel moment, deviás èsser sus ta cadièra, ataulat dins la cosina coma a l'acostumada. Probable. M'as parlat dins ton lengatge que traparai pas jamai endacòm mai. Una mescladissa fosca de patoés e d'espanhòl qu'es pas de creire. Es per aquò que la dòna de l'associacion m'a mandat a ieu, me pensèri. Es per aquò atanben que m'agradères lèu. Me mandèt de ressons : lo parlar de mos grands. Pr'aquò pauc cha pauc compreniái mièlhs e m'acostumèri a ton parlar tant particular. Pendant las doas oras qu'aviái cada jorn a cò teu, balhavi tot mon vam e mas fòrças. Voliái que siágues plan. Voliái qu'ajas besonh de pas res. Es que lo meritavas... Nasquères lo 04 d'abriu de 1918 a Murcia, dins lo vilatge de Caravaca. Me contavas sovent qu'ères amorós d'aquela polida filha que sa maire volguèt pas cap de tu. Mas foguèt apelat per la guèrra. Quand s'acabèt, cerquères de trabalh dins lo país vesin , qu'aviá besonh d'una man d'òbra a la vinha, endacòm a costat de Lagamàs. Aquí, as rescontrat la que venguèt ta femna, espanhòla atanben. Ta vida foguèt pas que trabalh. E mai lo ser, aprèp lo rasim, ton òrt t'esperava. Lo regretas encara ton pichòt canton d'arbres e de legums. Era una fiertat per tu, per que possedissiá. Perque fasiá créisser la vida per lo sol poder de tas mans. Aquela vida, me l'as liurada. De còps, èri preissada e escotavi pas totjorn çò que me disiás...Per me far perdonar, te portavi de cambajons, de turron, de vins, de cervesa e mai de cartas. Tant de causas que te rapelavan ton país. Quand fasiá pas tròp caud, nos passejavem dins Sant-Joan mentre que tu, contunhavas de me contar tos remembres e aquela societat d'uòi que no vale na. T'escotavi. Compreniái pas totjorn. Pasmens podiái sentir ta languison. Alavetz redoblavi d'esfòrces per que siágue content. Tu tanben te fasiás de laguis per ieu. Doblidavas pas de me demandar per mon amorós. E d'apondre fin finala que s'aviás agut quaranta ans de mens, m'auriás esposada sulpic. Risiam.
Mantes còps sès tombat malaut. Me precipitavi a ton costat. Mas te requinquèt tornarmai. N'aviás vistas d'autras... Mas un jorn qu'èri luònh de tu, mon telefon sonèt. Era ta dròlla...
Del temps passat amb tu, ne vòli servar pas que de bons sovenirs. Me pensavi qu'aviás de besonh de ieu. Sai qu'èra lo contrari. Mercés a tu, me soi un pauc garida de l'abséncia de mos grands que revertavas tant. Ponctuavas tas frasas d'aquel touyour que me fasiás tant rire e m'apelavas La Barbara amb aquel accent que m'agrada tant. Quantes còps t'ai volgut sarrar dins mos braces quand anava pas. N'aguèri pas totjorn lo coratge pr'amor de tot lo respècte qu'aviái cap a tu. Es per aquò qu'èri la sola a te vovejar. Uòi te disi tu,  per te dire Juan, que jamas t'olvidaré e touyour me quedaràs.


Es un buen tipo mi viejo
que anda solo y esperando,
tiene la tristeza larga
de tanto venir andando.
Yo lo miro desde lejos,
pero somos tan distintos;
es que creció con el siglo,
con tranvía y vino tinto...

1 commentaire:

  1. M'agrado toun biais d'escrièure moun amourouso!!!! es forço forço forço bèu ço que dises! ♥

    RépondreSupprimer