Tira-te del mitan conàs !

Es tombat la setmana passada, Paris es capitala, aquò o s'avèm ja, a mai es malaisit de passar a costat, mas es atanben capitala de l'incivilitat al volant. Soi un pauc estonada, mas una tala informacion fai pasmens plaser. Mos amics estrangièrs (los que demòran en defòra d'Erau) son totjorn a me reprochar lo manca de cortesia clapassenca, subretot quand s'agís de menar. Còp de gula ! Disi non. Rai qu'ai pas fòrça viatjar en França. Mas a mon vejaire, Montpelhièr es pas la piètger en matèria de violéncia rotièra. A cada còp que soi sus Tolosa, m'arriba quicòm en veitura. Me soi riscada un còp a Marselha, qu'es just aprèp Paris dins la tièra, e francament, se pòdon pas vantar tanpauc ! Quand parlam d'incivilitat al volant e del marrit menar, ieu, ai pas vergonha d'o dire, pensi evidentament a UN departament : Gard ! Aquò es verificat e aprovat, los gardeses son campions. E vai-z-i que te sortissi de la fila, se possible subran e sens lo senhalar, per me rabatre just aprèp tan brutalament de segur ! Sabon pas menar. Urosament, japan mas mordan pas los gardeses, me soi jamai facha insolentar sus los camins de Nimes. Mas cossí explicar la violéncia e l'incivilitat en veitura ? Aquò me tarufa. A mai ieu soi tocada per aquela terribla malautia. Mai d'un de mos amics m'o an fach remarcar. Tre que pausi mon cuòl sul sèti de l'autò, me transformi en una mena de caluga a l'espèra d'una paura victima de perseguir dins tot Clarmont, per li cridar dessús e per fin finala m'en tornar coma se de res non èra. Benlèu qu'un jorn tombarai sus un tipe encara mai caluc que ieu, e qu'acabarai al fons de Lagarèl. Mon problèma màger es que suporti pas las gens mòlas. Ma vida sus la rota es un pauc coma 24oras chròno. A mai quand ai lo temps, ai pas lo temps. Sentissi totjorn lo besonh d'anar lèu coma se preniái l'avion. Resulta que m'enfadi de longa. La bona novela es que soi pas la sola puòi que l'incivilitat al volant es en plena ascencion. Es que podèm dire que lo contacte amb lo volant fai sorgir l'interdit social e lo costat negre de nòstra personalitat ? Pensi pas...

L'incivilitat rotièra es coma tot...Çò risolièr es que fasèm de crassas al mond : mancam d'espotir lo vièlh que met tres oras per traversar lo passatge, insolentam lo de davant per que met pas son clignò mas n'autres fasèm exactament parièr ! Quand sèm pèdon, gulam sul cabordàs qu'a mancat de nos escrachar. Quand sèm perduts sus una rota fòra Occitània, badam sus l'autoctòn qu'a pas la paciéncia d'esperar. Es que i a una solucion a-n'aquel problema social ? Ieu ne prepausi una. Amics automobilistas ai un messatge per vos. Cal arrestar de faire nòstres individualistas e de creire que la rota nos aparten. Aimatz-vos los un los autres. Siaguètz solidaris contra l'opression policièra que nos rauba cada jorn. Amics automobilistas, se cal recampar contra un mal mai dangierós e que crei pauc a cha pauc d'en pertot sus las rotas, camins e mai trepadors... Un enemic que respecta pas res e que vòl conquistar lo mond rotièr. Nos cal ligar contra un enemic comun : las bicicletas !