Bediga Negra en País Basc : Dax/Hossegòr/Espeleta

Es la dintrada ! E coma a cada dintrada, ai lo moral al fond de las botas. En soldas las botas. O joslinhi per de que quand vai pas, cal relativisar, totjorn ! Vau quitar mon garatge fins a las vacanças que venon ? Al mens sarai contenta d'i tornar ! Avèm una molonada de trabalh en perspectiva ? Dintrarem mens colhons cada sern a l'ostal. Caldrà èsser filmat maugrat la timidat ? Ben farà de polits sovenirs d'agachar dins qualquas annadas. Bref, quand sèm en bas, podem pas que montar.

En esperant, vos vau parlar d'un país que m'agrada fòrça, e que i passèri qualques jorns del temps de las fèstas de Nadal : Lo País Basc que li dison Euskal Herria, per mostrar qu'aprenem quicòm en licéncia d'occitan ! Precisi que soi fòrça chovina e que cridi a qual lo vòl ausir que mon vilatge es lo mai polit del mond. Dalhors, gaitatz s'es pas polit coma tot : 

Aquò explica, a mai s'es pas polit, qu'ai jamai agut envetja de visitar de regions de França, per çò qu'èri segura d'aver vist l'essencial ! Mas un jorn, descubriguèri lo País Basc e Las Lanas, que m'agradan elas tanben. E dempuòi, me fau totjorn un plaser d'i tornar. Dax, Hossegor, Baiona, Anglet, San Sebastian e encara d'autres ! Sai pas per que, mas son d'endreches que me calmejan. Ont me sentissi vertadièrament en patz e vuèja. Per començar, i a Dax, ciutat das aigas ! Me diretz, es pas la vila que fai somiar ! Per dire la vertat, es una ciutat termala, envasida per lo vielhum que ven de tota part de França, per trempar son cuòl dins sas aigas dichas curativas. I a pas res a i far, pas res a i veire, nimai de visitar. Vila das aigas, pòrta plan son nom pecaira ! Plòu de longa dins Las Lanas ! Es terrible  per una bediga. Pasmens m'agrada, Dax. M'encanta per exemple de manjar dins son pichòt restaurant poirrit, avenguda Clemenceau : L'Orange Ball. I a pas jamai degun, la decò sembla estada facha per ma rèire-rèire grand e i a lo panèu irange que cluqueja sens fin, defòra, per degun. Me fai pietat l'Orange Ball. Pasmens m'agrada tròp d'i manjar !

Es Dax que me faguèt aimar lo País d'en primièr. Èra pas que la debuta d'una longa istòria d'amor. Faguèri puòi la conoissença d'Hossegor e sa platja. Verai qu'es bela la Mar Nòstra, mas l'Atlantic es un espectacle que val lo còp atanben.

Se perseguissetz aprèp Hossegor, quitatz Las Lanas per lo polit, lo sol, l'unenc País Basc. Ma descoberta d'aquel, comencèt amb lo pichòt vilatge d'Espeleta/Ezpeleta, conegut coma tot lo mond s'en dobtan per sa pebrina celebrada cada an al mes d'octòbre. Pasmens, es l'annada tota que podètz remirar las parets rojas del vilatge, qu'aboris amb fiertat sas pebrinas. Lo torn d'Espeleta es lèu fach...per los que son pas interessats per la mangiscla. Per ieu, lo País Basc se resumís a tres causas e lo manjar ne fai partit ! De mangiscla ne volètz vautres ? De botigas de salsissòts, de formatge, de glaças artisanalas Txomin, sens doblidar de chocolats amb lo famós talher Antton.

Talher del molin Espeleta

Glèisa d'Espeleta

Ostal Antton

Al còp que ven per contunhar la visita d'Euskal Herria...